بازآرایی سیاست‌های پژوهشی؛ فرصت‌زایی از محدودیت بودجه پژوهشی

در چند دهه گذشته، شاکله کلی سیاست‌های پژوهشی کشور تغییر چندانی نکرده است و به واسطه تحولات گسترده در حوزه علم و فناوری، دیگر نمی‌توان از آن‌ها به عنوان سیاست‌هایی مؤثر و موفق یاد کرد. کشور در حال از دست دادن جایگاه علمی خود است. علاوه بر این، یکی از آثار جانبی و ناخواسته چنین سیاست‌هایی این است که جامعه علمی کشور ظرفیت کمی برای «حل مسائل داخلی و پاسخگویی به نیازهای ملی» دارد و در نتیجه، توانایی لازم برای ارتقای رتبه علمی کشور در نظام‌های رتبه‌بندی بین‌المللی را نیز از دست می‌دهد. این امر باعث شده است سیاست‌هایی مانند تقاضامحور شدن پژوهش‌ها با چالش‌های جدی مواجه شوند. سیاست‌های پژوهشی کشور نه تنها ناهمگون هستند، بلکه نوعی تضاد و تناقض سیاستی در میان آن‌ها مشهود است. به نظر می‌رسد اکنون در نقطه‌ای قرار داریم که ادامه روند گذشته امکان‌پذیر نیست و بازنگری و تحول در سیاست‌های پژوهشی ضروری است. در این گزارش، از طریق ارزشیابی سیاست‌های موجود، پیشنهاداتی برای بازآفرینی سیاست‌های پژوهشی ارائه شده است.