از نظام آموزش سنتی تا نظام آموزشی شایستگی محور

مطالبات نهادی جامعه از نظام آموزش تغییر کرده اما توان و انگیزه‌ ارگانیکی برای تحول در هسته مرکزی پارادایم آموزشی موجود مشاهده نمی‌شود. مطالعه این قفل‌شدگی در آموزش و پرورش، منجر به توسیع مرزهای سیستم شد و توجه ما را به لزوم بازنگری در ارتباط میان سه نهاد آموزش و پرورش، آموزش عالی و بازار کار معطوف ساخت. نهاد آموزش برای تحقق ماموریت خود، نیازمند همکاری و جایابی کارکردهای خود در نسبت با سایر نهادهای اجتماعی است و برای برقراری این دیالوگ موثر، ادبیات واسط شایستگی (به عنوان خروجی نهاد آموزش و ورودی سایر نهادهای اجتماعی) و آموزش شایستگی محور (از مهمترین رویکردهای خروجی محور به آموزش) می‌تواند در عین حفاظت از کارکردهای مستقل نهاد آموزش، آن را در ربط و نسبت با سایر نهادهای اجتماعی تعریف کرده و از این رهگذر به ساخت جامعه عدالت محور بپردازد.