در دوران قضاوت‌های متنوع از وضعیت عدالت اجتماعی در جامعه امروز ایران، سنجش و ارزیابی این ارزش بنیادین اجتماع از اهمیت مضاعف برخوردار است. شاخص‌های ترکیبی، به عنوان یکی از ابزارهای مرسوم عصر معاصر در ارزشیابی، تحلیل و مقایسه جوامع بسط و کاربرد گسترده یافته است.
کتاب حاضر، تلاشی است تا با طراحی «شاخص ترکیبی عدالت اجتماعی» مبتنی بر تقریری از نظریه اسلامی عدالت اجتماعی، عملکرد نظام جمهوری اسلامی ایران در حد فاصل سال‌های 1385 تا 1395 را مورد سنجش و برآورد قرار دهد. این شاخص در سه حوزه اصلی اقتصادی، اجتماعی و سیاسی و در 17 بخش اصلی حیات اجتماعی، با بهره‌گیری از 133 سنجه آماری کوشش کرده است تا تصویری جامع و ارزیابی منصفانه از وضعیت عدالت اجتماعی در ایران معاصر ارائه نماید. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد روند طی شده در تحقق عدالت اجتماعی در بخش‌هایی رو به رشد و امیدوارکننده و در بخش‌هایی به شدت نگران‌کننده و هشدار دهنده است
